Σκατά στον τάφο σας

Ίσως κάποτε να μετανιώσω για αυτό το post. Ίσως να έχω γίνει υπερευαίσθητος τώρα που έγινα πατέρας. Νομίζω όμως πως δεν πρέπει να υπάρχει στον κόσμο αυτό μεγαλύτερος πόνος από αυτόν του γονιού που χάνει το παιδί του. Πόσω μάλλον όταν αυτό γίνεται με ένα τόσο φριχτό τρόπο.

Μπροστά σε αυτό το πόνο, οι άνθρωποι με εξουσία πρέπει να σωπαίνουν, να σκύβουν το κεφάλι, να παρηγορούν, να ζητάνε συγνώμη ακόμη και αν δεν φταίνε,  να δημιουργούν ελπίδες. Δεν μπορώ να καταλάβω τι πάστα ανθρώπου είναι αυτός που μπροστά σε τέτοιες στιγμές μιλάει για "τιμωρία Θεού", για την "δικαίωση της δεξιάς", αυτός που κατηγορεί του νεκρούς, αυτός που πιστεύει πως όλα πήγαν καλά και χωρίς κανένα λάθος, αυτός που τάζει διορισμούς, αυτός που υπόσχεται γκρέμισμα σπιτιών. Αυτός που βάζει την καριέρα του πάνω από τον πόνο του γονιού που χάνει το παιδί του.

Με την απειροελάχιστη πολίτικη ορθότητα που μου έχει απομένει θέλω να πω στον Αμβρόσιο, στον Άδωνη, στον Τόσκα, στον Κουρουμπλή, στον Σπρίτζη, στον Σκουρλέτη: "σκατά στον τάφο σας ξεφτιλισμένοι". Ακόμη σε όλους αυτούς που θα τους στηρίξουν: "ζώα ήσασταν, ζώα είσαστε και ζώα θα παραμείνετε"  

Να δεις που κάποτε θα μας πούνε και μ****ς

Μάρτιος 2017, σχεδόν ένα χρόνο μετά την ψήφιση του νέου ασφαλιστικού και 3 μήνες μετά την έναρξη της εφαρμογής του, ο ΕΦΚΑ ανοίγει την πλατφόρμα που επιτρέπει στους εργοδότες να δηλώσουν τους υπαλλήλους που απασχολούν με μπλοκάκι. Ενώ θα περίμενε κάποιος μια απολογητική ανακοίνωση για την καθυστέρηση, από τον ΕΦΚΑ ανακοινώθηκε αυτό. Μερικά highlights:

Εργαζόμενοι που πρόσφεραν υπηρεσίες και είχαν στην πραγματικότητα σχέση εξαρτημένης εργασίας αναγκάζονταν κάτω από την πίεση των εργοδοτών και με το φόβο της ανεργίας [...]

Αυτή η κατάσταση, που ήταν, βέβαια, "παράνομη" και σαφώς εκμεταλλευτική αλλά και ασύμφορη συνολικά για τον κόσμο της εργασίας, επιβλήθηκε, σταδιακά και μεθοδευμένα από όσους προσδοκούσαν οφέλη από την απορύθμιση της εργασία [...]

Και για να έχουν "και την πίττα αφάγωτη και το σκύλο χορτάτο", που σημαίνει και την εργασία ρυθμιστή και την ασφάλιση ένοχη πυροδότησαν μια έντυπη και ψηφιακή εκστρατεία σύγχυσης και αποπροσανατολισμο [...]

Αναρωτιέμαι λοιπόν.

• Γνωρίζουν εκεί στον ΕΦΚΑ πως ένας τέτοιος εργοδότης είναι και το κράτος; 
• Γνωρίζουν πως φορείς όπως τα πανεπιστήμια απασχολούν με αυτό το "παράνομο και σαφώς εκμεταλλευτικό τρόπο"  δεκάδες εργαζόμενους;
• Γνωρίζουν μήπως πως εξαιτίας των καθυστερήσεών τους όλοι αυτοί οι εργαζόμενοι μέχρι και σήμερα (Μάιος) είναι απλήρωτοι;

Εδώ λοιπόν είναι που κολλάει το γνωστό τραγούδι του Γ. Μηλιώκα.

Δεν θα μιλήσω ξανά με τον Βαγγέλη

Με τον Βαγγέλη μεγαλώσαμε (επιστημονικά) μαζί, στην ίδια (επιστημονική) οικογένεια, με τον ίδιο (επιστημονικό) πατέρα. Ο Βαγγέλης αποφάσισε να συνεχίσει την καριέρα του στο εξωτερικό. Αφού έκανε μια στάση στο Παρίσι, ο Βαγγέλης κατέληξε στη Γερμανική πόλη Ααχεν και στο ομώνυμο πανεπιστήμιο.  Η μοίρα τα έφερε μάλιστα να βρεθούμε στο ίδιο ευρωπαϊκό έργο και οι δύο πλέον ως ερευνητές. Συναντήθηκα λοιπόν με το Βαγγέλη και εκεί που πίναμε τη μπύρα μας μου εξηγούσε τα βήματα που χρειάζονται για να πληρωθεί από το πανεπιστήμιο του:

• Βήμα 1: Υπογράφει μια σύμβαση
• Βήμα 2: Κάθε μήνα μπαίνει ο μισθός του στη τράπεζα 

Αναλογίστηκα λοιπόν τι χρειάζομαι να κάνω εγώ (και λίγο πολύ ο κάθε ερευνητής σε ελληνικό πανεπιστήμιο)

• Προεργασία: Έναρξη επαγγέλματος, εγγράφη σε ασφαλιστικό ταμείο, έκδοση σφραγίδας
• Βήμα 1: Υπογραφή σύμβασης
• Βήμα 2: Περίπου κάθε 2 μήνες για την πληρωμή:
• Βήμα 2α: Έκδοση ασφαλιστικής ενημερότητας
• Βήμα 2β: Έκδοση φορολογικής ενημερότητας
• Βήμα 2γ: Έκδοση σχετικού τιμολογίου και αποστολή όλων στον υπεύθυνο έργου
• Βήμα 3: Συμπλήρωση Μ.Υ.Φ. στο taxis
• Βήμα 4: Πληρωμή με 20% παρακράτηση
• Βήμα 5: Κάθε τρίμηνο περιοδική δήλωση Φ.Π.Α.
• Βήμα 6: Περίπου κάθε 6 μήνες ασφαλιστικές εισφορές, το ποσό αυξάνεται περιοδικά με τυχαίο τρόπο
• Βήμα 7: Κάθε χρόνο φορολογική δήλωση
• Βήμα 8: Κάθε χρόνο, κατάθεση δικαιολογητικών για επιστροφή μέρους της παρακράτησης
• Μπόνους: Παρακολούθηση του φορολογικού που αλλάζει κάθε χρόνο

Επιπλέον και από το 2017 υπάρχει το δώρο έκπληξη του νέου ασφαλιστικού, για το οποίο παρ όλο που ψηφίστηκε από το καλοκαίρι και ισχύει σχεδόν 2 μήνες τώρα το δημόσιο πανεπιστήμιο δεν έχει ιδέα πως θα εφαρμοστεί και ως εκ τούτου έχουν σταματήσει όλες οι πληρωμές.

Φυσικά όλα αυτά, τόσο χρόνια τώρα φαίνονται φυσιολογικά. Τα θυμάσαι μόνο όταν πίνεις μια μπύρα με κάποιον σαν το Βαγγέλη, κάποιον δηλαδή που κάνει την ίδια δουλειά με σενα, πληρώνεται από την ίδια πηγή με σένα, απλά ζει σε μια άλλη χώρα. Και επειδή όλα αυτά δεν πρόκειται να αλλάξουν και επειδή είμαι σε μια ηλικία που η ψυχική μου ηρεμία παίζει ρόλο, το αποφάσισα: ΔΕΝ ΘΑ ΞΑΝΑ ΜΙΛΗΣΩ ΜΕ ΤΟΝ ΒΑΓΓΕΛΗ 

Χρυσό γαϊδουριάς

Ώρα αιχμής στο The Mall. Έχω από τους ανελκυστήρες υπάρχουν αυτές οι ταμπέλες

Γονείς με καροτσάκια περιμένουν να μπουν για να αλλάξουν όροφο. Όμως μάταια. Και δεν είναι ότι αυτοί που βρίσκονται μέσα στους ανελκυστήρες δεν κατεβαίνουν για να μπει κάποιος με καροτσάκι. Αυτό προϋποθέτει ένα επίπεδο παιδείας που δεν το έχουμε ως λαός. Εν αντιθέσει, εμείς έχουμε ανέβει σε επίπεδο γαϊδουριάς: άτομα χωρίς καρότσι, που περιμένουν και αυτοί τον ανελκυστήρα, μπαίνουν σφήνα και παίρνουν την θέση αυτών με το καρότσι! Και όλα αυτά ενώ ακριβώς μπροστά από τον ανελκυστήρα υπάρχουν κυλιόμενες σκάλες. 

Αυτοί είμαστε λοιπόν. Προτιμάμε να μην αφήσουμε κάποιον γονιό με καροτσάκι ή κάποιον ανάπηρο (ναι το έχω δει και αυτό!) να χρησιμοποιήσει τον ανελκυστήρα, γιατί βαριόμαστε να χρησιμοποιήσουμε τις κυλιόμενες σκάλες!

Η (κακιά) Ελλάδα που αντιστέκεται

Το 2012, εν μέσω κρίσης, θεσπίστηκε μια νέα εταιρικής μορφή: η Ιδιωτική Κεφαλαιουχική Εταιρία (ΙΚΕ), ή όπως έγινε πιο γνωστή "η εταιρία του 1 ευρώ" ή "η εταιρεία μιας στάσης".

Το σκεπτικό πίσω από αυτή την εταιρική μορφή ήταν να βοηθήσει νέους επιχειρηματίες να ανοίξουν γρήγορα μια νέα, μικρή εταιρεία με πολύ μικρό κόστος.  Το κοινό δηλαδή στο οποίο στόχευε αυτή η μορφή ήταν άτομα που θέλουν να κάνουν μια "startup".

Η εταιρική αυτή μορφή είναι πολύ διαδεδομένη στην Ευρώπη και δεν είναι λίγοι που πιστεύουν πως τέτοιες εταιρείες μπορούν να δώσουν στην ελληνική οικονομία την ώθηση που χρειάζεται για να κάνει ένα βήμα μπροστά. Θα περίμενε κανείς λοιπόν πως ο νομοθέτης θα έβαζε τον καλύτερο του εαυτό, ώστε η διαδικασία σύστασης μιας τέτοιας εταιρείας να ήταν "πρωτοποριακή", εύκολη και γρήγορη, μια διαδικασία που θα αντικατόπτριζε και την Ελλάδα που αλλάζει και εξελίσσεται. Δυστυχώς όμως τα πράγματα δεν είναι έτσι. 

Με μια επίσκεψη στην σελίδα της κυβέρνησης στη διεύθυνση  (με το βαρύγδουπο όνομα) http://www.startupgreece.gov.gr/ πληροφορούμαστε πως για να συσταθεί μια τέτοια εταιρεία πρέπει να πληρωθούν τα εξής:

• το τέλος καταχώρησης στο Γενικό Εμπορικό Μητρώο (Γ.Ε.Μ.Η) που είναι  10 ευρώ
• το κόστος εγγραφής στο επιμελητήριο, το οποίο καθορίζεται από το εκάστοτε επιμελητήριο
• το Τέλος υπέρ του Ταμείου Πρόνοιας Δικηγόρων Αθηνών, το οποίο ανέρχεται σε ποσό 5,80 ευρώ
• το Τέλος υπέρ του Ταμείου Νομικών, το οποίο ανέρχεται σε ποσοστό 0,5% επί του κεφαλαίου

Παρατηρήστε το διπλό τέλος υπέρ των δικηγόρων: τέλος υπέρ των δικηγόρων της Αθήνας και επιπλέον τέλος για το ταμείο Νομικών.

Επιπλέον στην ίδια σελίδα πληροφορούμαστε πως αν η εταιρεία συσταθεί με συμβόλαιο ή κάποιος εταίρος επιθυμεί την παρουσία δικηγόρου, οι αμοιβές του συμβολαιογράφου και του δικηγόρου ορίζονται από τον νόμο.

Δυστυχώς λοιπόν η Ελλάδα που χρεοκόπησε είναι ακόμα εδώ. Όταν σε άλλες χώρες η σύσταση εταιρειών γίνεται μέσω διαδικτύου, οι νέοι Έλληνες επιχειρηματίες πληρώνουν χαράτσια υπέρ των προνομιακών επαγγελματικών ομάδων ή πολύ απλά τις συντεχνίες  του πελατειακού συστήματος. 

Σκέψεις για την πρόοδο

"Competition swimming pool block" by Rufino Uribe

Κολυμβητήριο Ηλιούπολης, Τετάρτη πρωί με αρκετό κόσμο στη πισίνα. 3 λεωφορεία ενός "κέντρου διημέρευσης και ημερήσιας φροντίδας Α.Μ.Ε.Α" φτάνουν και αφήνουν καμιά 20αριά άτομα κάθε ηλικίας και φύλου. Μερικοί από αυτούς βάζουν μαγιό και μπαίνουν στη πισίνα, αρκετοί όμως, είτε επειδή φοβούνται είτε επειδή κρυώνουν, κάθονται με τα ρούχα τους, σχεδόν σαν αγάλματα, σε ένα παγκάκι δίπλα στο νερό. Ο κόσμος που κολυμπάει τους κοιτάζει με θλιμμένο βλέμμα, ενώ ακούω μερικούς που μουρμουράνε "τα κακόμοιρα".

Ξαφνικά ένα παιδί με μαγιό βγαίνει από τα αποδυτήρια και αντί να πέσει όπως οι υπόλοιποι στο νερό από τα πλάγια, ξεφεύγει από τη προπονήτρια και ανεβαίνει πάνω στο βατήρα. Οι υπόλοιποι που κάθονται στο παγκάκι, σαν να τους χτύπησε ρεύμα, πετάγονται και αρχίζουν να φωνάζουν "πήδα", "κάνε βουτιά". Εκείνος, κοιτάζει την προπονήτρια σαν να περιμένει να του πει έλα πίσω, αλλά εκείνη βλέποντας την χαρά των υπολοίπων του λέει σαν να τον προκαλεί "άντε ρε συ πήδα να σε δω". Ήταν φανερό πως ξαφνιάστηκε από την προτροπή της προπονήτριας, κάνει να κατέβει αλλά τελικά παίρνει φόρα και κάνει μια εντυπωσιακή "μπόμπα". Αυτοί που ήταν στο παγκάκι, όρθιοι τώρα, βαράνε παλαμάκια με όλη την δύναμη τους και γελάνε τόσο δυνατά που σίγουρα ακούγονται στα διπλανά σπίτια. Ξαφνικά το περίλυπο βλέμμα εξαφανίστηκε από όλους στην πισίνα, όλοι γελούσαν ενώ μερικοί φώναζαν μπράβο και χειροκροτούσαν. Σαν να ξαφνιάστηκαν που ανακάλυψαν ότι ο κόσμος στο παγκάκι δεν ήταν άψυχος. Δεν ξανά άκουσα κάποιον να λέει "τα κακόμοιρα".

Εμείς οι Έλληνες πιστεύω είμαστε εγωιστές και πάντα κοιτάζουμε τον εαυτό μας. Και ίσως για αυτό να μην έχουν προοδέυσει αρκετά τα τελευταία χρόνια: γιατί κάνουμε μόνο ότι χρειάζεται για να είμαστε εμείς καλά. Όσο όμως σκεφτόμαστε μόνο τον εαυτό μας, δεν πρόκειται να "ανεβούμε στο βατήρα" και να κάνουμε την εντυπωσιακή βουτιά. Γιατί στο βατήρα δεν ανεβαίνεις για να πάρεις καλύτερο iphone ή για να φας σε ένα καλύτερο εστιατόριο. Στο βατήρα ανεβαίνεις για όλους αυτούς που είτε φοβούνται είτε δεν μπορούν, και αυτό θέλει θάρρος. Και μπορεί να φαίνεται δύσκολο, αλλά ακόμη και ένας αν το κάνει ίσως είναι αρκετό για να πάρει "τα πάνω της" όλη η ομάδα.

Έτσι εξηγούνται πολλά

Άρθρο 74 του Συντάγματος, παράγραφος 5:

[...]Προσθήκη ή τροπολογία άσχετη με το κύριο αντικείμενο του νομοσχεδίου ή της πρότασης νόμου δεν εισάγεται για συζήτηση[...]

 Σχέδιο  νόμου για την  Έρευνα, Τεχνολογική Ανάπτυξη και Καινοτομία και άλλες διατάξεις του υπουργείου παιδείας προς συζήτηση και ψήφιση στην βουλή. Ο πρώην υπουργός παιδείας Κ. Αρβανιτόπουλος κατέθεσε σε αυτό το νομοσχέδιο τροπολογία για τα καταστήματα στο Μικρολίμανο. Μάλιστα το διαφημίζει περιχαρής και στην προσωπική του σελίδα, όπως φαίνεται από το screenshot που τραβήχτηκε στις 27-11-2014

Η προσωπική σελίδα του Κ. Αρβανιτόπουλου με την τροπολογία στο νομοσχέδιο για την Έρευνα, Τεχνολογική Ανάπτυξη και Καινοτομία

Δεδομένου ότι η βουλή σέβεται το σύνταγμα, δεν μπορεί κανείς παρά να συμπεράνει πως τα μαγαζιά στο Μικρολίμανο έχουν σχέση με την έρευνα, την τεχνολογική ανάπτυξη και καινοτομία στην Ελλάδα. Και αυτό εξηγεί πολλά. Κυρίως όμως εξηγεί γιατί έχουμε παιδεία, επιπέδου καφενείου.

Υ.Γ. Για το ίδιο νομοσχέδιο κατατέθηκε τροπολογία για την ρύθμιση των βοσκοτόπων...