Δευτέρα 19 Νοεμβρίου 2012
Τι είδε ο Γερμανός το Σάββατο το βράδυ..
Σάββατο Νοεμβρίου 2012, και μια παρέα 8 ατόμων, εφοδιασμένοι με εκπτωτικά κουπόνια ξεκινάμε να δούμε τον Ρέμο στο "Αθηνών Αρένα"...
Πριν από λίγο καιρό, σε μια τέτοια περίπτωση θα γκρίνιαζα για άλλα πράγματα. Θα γκρίνιαζα που το σεατακι της Ρέας χάλαγε την μόστρα του μαγαζιού και δεν ήταν άξιο για το (υπόγειο) πάρκινγκ του (τι και αν μας κουβάλησαν από τις 10:30, πριν ακόμη πάνε και οι σερβιτόροι). Θα γκρίνιαζα που καθίσαμε στον θεό και θέλαμε κιάλια για να δούμε, άλλωστε 8 άτομα με κουπόνια τι ζημιά να κάνουν. Θα γκρίνιαζα για το κάπνισμα, που τι και αν έχει απαγορευτεί, το status του μαγαζιού φαίνεται από το σύννεφο καπνού που αιωρείται πάνω από τα κεφάλια του κόσμου. Θα γκρίνιαζα για το πετρέλαιο που ήπιαμε ("με 20 ευρώ θες και ποτό καθαρό ρε καραμήτρο", σαν να ακούω ήδη φωνές). Δεν θα γκρινιάξω όμως για αυτά, όσοι με ξέρουν έχουν άλλωστε βαρεθεί να με ακούνε.
Δεν μπορώ όμως να κρατηθώ στην εικόνα του χοντρού με το μουστάκι και το πούρο, και της σαραντάρας με το παλατινέ μαλλί φουσκωμένο από το κομμωτήριο, που αδειάζουν ένα μηνιάτικό μου σε γαρύφαλλα μπροστά στα πόδια του καλλιτέχνη. Και ναι, να δεχτώ τον αυτοδημιούργητο επιχειρηματία, που είπε "να ξεσκάσω λίγο ρε παιδί μου". Αλλά στα μάτια του χοντρού μεσήλικα με την 20χρονη ξανθιά συνοδό, είδα το λαμόγιο που πριν μερικές μέρες υπέγραφε τις μειώσεις μισθού των υπαλλήλων του, στο μακρύ νυχάκι και στην χρυσή αλυσίδα, είδα τον διευθυντή κάποιας πολεοδομίας που θέλει το "λαδάκι" του για προχώρησει μια υπόθεση, στην τεράστια gucci είδα τα φακελάκια ταλαιπωρημένων ανθρώπων που περιμένουν στην αναμονή για μια επέμβαση, και στο λαμέ κοστούμι πάνω στο οποίο έπεφταν οι στάχτες από το "κουβανέζικο", είδα τον κατασκευαστή που έφτιαξε μια πλατεία για έναν δήμο και την κοστολόγησε όσο ένα ελικοδρόμιο. Και ναι για ένα Σάββατο, έγινα Γερμανός...
Φεύγοντας πήραμε και την απόδειξη (που έπρεπε να την ζητήσουμε), γιατί για την εφορία εμείς ήμασταν πρώτο τραπέζι πίστα, και εμείς πετάγαμε τα λουλούδια...
Υ.Γ. 1 Η φωτό είναι από άλλο μαγαζί, αλλά σας ορκίζομαι το ίδιο έγινε και το Σάββατο (Ελένη περιμένω φωτός)
Υ.Γ 2 Έξω από το μαγαζί ήταν λες και έκανε υπαίθρια έκθεση η Porsche, η Merecedes και η BMW μαζί. Ειρωνεία: μια Porsche είχε Βουλγάρικες πινακίδες...
Τρίτη 6 Νοεμβρίου 2012
Κυρίες και κύριοι εμείς...
Δευτέρα βράδυ και στο θέατρο Badminton διοργανώνεται μια πολλά υποσχόμενη συναυλία: ο Κώστας Τουρνάς και η ορχήστρα σύγχρονης μουσικής της ΕΡΤ παίζουν γνωστά κομμάτια του καλλιτέχνη και το δίσκο "Απέραντα χωράφια". Μια σημαντική λεπτομέρεια: η παράσταση είναι δωρεάν! Συγκεκριμένα, επαναλαμβάνεται μετά από μια πολύ πετυχημένη πρώτη συναυλία. Ανάμεσα στο κοινό 2 αρθρογράφοι του blog, ο Νίκος και ο Χρήστος.
8:30 το βράδυ και το θέατρο έχει γεμίσει. 8:40 βγαίνει ο Τουρνάς στην σκηνή με τους μουσικούς του και λέει ένα τραγούδι για το καλωσόρισμα. Τέλος τραγουδιού, ο Τουρνάς πιάνει το μικρόφωνο και ανακοινώνει πως η ορχήστρα της ΕΡΤ απεργεί και θα κάνει την παράσταση μόνος του! Απολογείται στον κόσμο, που αρχικά νομίζει πως είναι αστείο και εξηγεί πως δεν υπήρχε χρόνος για να ανακοινωθεί η ακύρωση της παράστασης. Ζητάει κατανόηση, δικαιολογεί τους μουσικούς λέγοντας πως έχουν δουλέψει σκληρά για την παράσταση, αλλά αισθάνονται αδικημένοι, και υπόσχεται πως θα κάνει ότι μπορεί για να ανταμείψει τον κόσμο που ήρθε ως εκεί.
Και έτσι έγινε. Ο 63χρονος Τουρνάς, με τους 4 μουσικούς τους, 2 ώρες στην σκηνή να λέει τραγούδια εκτός προγράμματος, και κάθε τρεις και λίγο να ζητάει την κατανόηση από τον κόσμο. Χωρίς να έχει να κερδίσει τίποτα: η παράσταση ήταν δωρεάν, η φήμη του πλέον είναι θεμελιωμένη και κανείς δεν θα του έδινε άδικο αν έλεγε πως το πρόγραμμα δεν μπορεί να γίνει χωρίς την ορχήστρα.
Στο διάλειμμα και το στο τέλος της παράστασης, οι συζητήσεις στα πηγαδάκια περιστρέφονταν από την απεργία: έπρεπε να απεργήσει η ορχήστρα; Τι θα συνέβαινε αν ήταν επι πληρωμή, αν η ορχήστρα δεν ήταν κάποιου δημόσιου οργανισμού αλλά ιδιωτική; Είμαστε κακεντρεχείς που δεν συμπονούμε τους εργαζόμενους (αφενός δεν πληρώσαμε εισιτήριο, αλλά από την άλλη έχουμε πληρώσει έμμεσα το κόστος της παράστασης από την φορολογία και τα τέλη της ΕΡΤ); Και πολλά άλλα ερωτήματα.
Καταλήξαμε ότι το ζητούμενο ήταν το εξής: με την χτεσινή απόφαση για απεργία, η ορχήστρα της ΕΡΤ κέρδισε ή όχι; Τι βγήκε από την απεργία; Ο κόσμος έμαθε για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι μουσικοί; Το κοινό (και οι πολίτες γενικότερα) συντάσσονται με τα αιτήματα της; Ή όχι; Όσοι από το κοινό γκρίνιαζαν ήταν γκρινιάρηδες ή ο τρόπος δράσης δεν είναι ο καλύτερος; Η απεργία ποιους χτύπησε χτες; Το σύστημα; Το κράτος; Τον υπουργό; Ή το κοινό; Τους φορολογούμενους πολίτες που χρηματοδοτούν την λειτουργία της; Ή δεν ισχύει τίποτα από όλα αυτά; Δεν μάθαμε. Αλλά είδαμε πολύ κόσμο να λέει ότι κακώς πληρώνονται αυτοί οι δημόσιοι υπάλληλοι. Η ερώτηση παραμένει, η ορχήστρα τι κέρδισε από την χτεσινή κίνηση;
Μια σημείωση για το τέλος:
Στα καμαρίνια ο 22 χρονος μαέστρος της ορχήστρας περιφερόταν στεναχωρημένος που δεν έγινε όπως θα έπρεπε η παράσταση. Φαινόταν πως κάποιοι άλλοι είχαν επιβάλει στους μουσικούς να μην παίξουν.
8:30 το βράδυ και το θέατρο έχει γεμίσει. 8:40 βγαίνει ο Τουρνάς στην σκηνή με τους μουσικούς του και λέει ένα τραγούδι για το καλωσόρισμα. Τέλος τραγουδιού, ο Τουρνάς πιάνει το μικρόφωνο και ανακοινώνει πως η ορχήστρα της ΕΡΤ απεργεί και θα κάνει την παράσταση μόνος του! Απολογείται στον κόσμο, που αρχικά νομίζει πως είναι αστείο και εξηγεί πως δεν υπήρχε χρόνος για να ανακοινωθεί η ακύρωση της παράστασης. Ζητάει κατανόηση, δικαιολογεί τους μουσικούς λέγοντας πως έχουν δουλέψει σκληρά για την παράσταση, αλλά αισθάνονται αδικημένοι, και υπόσχεται πως θα κάνει ότι μπορεί για να ανταμείψει τον κόσμο που ήρθε ως εκεί.
Και έτσι έγινε. Ο 63χρονος Τουρνάς, με τους 4 μουσικούς τους, 2 ώρες στην σκηνή να λέει τραγούδια εκτός προγράμματος, και κάθε τρεις και λίγο να ζητάει την κατανόηση από τον κόσμο. Χωρίς να έχει να κερδίσει τίποτα: η παράσταση ήταν δωρεάν, η φήμη του πλέον είναι θεμελιωμένη και κανείς δεν θα του έδινε άδικο αν έλεγε πως το πρόγραμμα δεν μπορεί να γίνει χωρίς την ορχήστρα.
Στο διάλειμμα και το στο τέλος της παράστασης, οι συζητήσεις στα πηγαδάκια περιστρέφονταν από την απεργία: έπρεπε να απεργήσει η ορχήστρα; Τι θα συνέβαινε αν ήταν επι πληρωμή, αν η ορχήστρα δεν ήταν κάποιου δημόσιου οργανισμού αλλά ιδιωτική; Είμαστε κακεντρεχείς που δεν συμπονούμε τους εργαζόμενους (αφενός δεν πληρώσαμε εισιτήριο, αλλά από την άλλη έχουμε πληρώσει έμμεσα το κόστος της παράστασης από την φορολογία και τα τέλη της ΕΡΤ); Και πολλά άλλα ερωτήματα.
Καταλήξαμε ότι το ζητούμενο ήταν το εξής: με την χτεσινή απόφαση για απεργία, η ορχήστρα της ΕΡΤ κέρδισε ή όχι; Τι βγήκε από την απεργία; Ο κόσμος έμαθε για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι μουσικοί; Το κοινό (και οι πολίτες γενικότερα) συντάσσονται με τα αιτήματα της; Ή όχι; Όσοι από το κοινό γκρίνιαζαν ήταν γκρινιάρηδες ή ο τρόπος δράσης δεν είναι ο καλύτερος; Η απεργία ποιους χτύπησε χτες; Το σύστημα; Το κράτος; Τον υπουργό; Ή το κοινό; Τους φορολογούμενους πολίτες που χρηματοδοτούν την λειτουργία της; Ή δεν ισχύει τίποτα από όλα αυτά; Δεν μάθαμε. Αλλά είδαμε πολύ κόσμο να λέει ότι κακώς πληρώνονται αυτοί οι δημόσιοι υπάλληλοι. Η ερώτηση παραμένει, η ορχήστρα τι κέρδισε από την χτεσινή κίνηση;
Μια σημείωση για το τέλος:
Στα καμαρίνια ο 22 χρονος μαέστρος της ορχήστρας περιφερόταν στεναχωρημένος που δεν έγινε όπως θα έπρεπε η παράσταση. Φαινόταν πως κάποιοι άλλοι είχαν επιβάλει στους μουσικούς να μην παίξουν.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)