Πέμπτη 20 Δεκεμβρίου 2012

Η αστυνομία που ονειρευόμαστε

14:45 επί της Ευελπίδων, ένα περιπολικό περνάει. Στη θέση του οδηγού, ο αστυνομικός, στην θέση του συνοδηγού μια γυναίκα αστυνομικός και στο πίσω κάθισμα μελαμψός με χειροπέδες.

Για ζώνη ούτε κουβέντα. Συνηθισμένο αυτό... Αλλά αυτό που προκαλεί περισσότερο είναι ο οδηγός αστυνομικός: στο ένα χέρι κρατάει το αναμμένο τσιγάρο,ενώ με το άλλο μιλάει στο κινητό του.




Δευτέρα 19 Νοεμβρίου 2012

Τι είδε ο Γερμανός το Σάββατο το βράδυ..


Σάββατο Νοεμβρίου 2012,  και μια παρέα 8 ατόμων, εφοδιασμένοι με εκπτωτικά κουπόνια ξεκινάμε να δούμε τον Ρέμο στο "Αθηνών Αρένα"...

Πριν από λίγο καιρό, σε μια τέτοια περίπτωση θα γκρίνιαζα για άλλα πράγματα. Θα γκρίνιαζα που το σεατακι της Ρέας χάλαγε την μόστρα του μαγαζιού και δεν ήταν άξιο για το (υπόγειο) πάρκινγκ του (τι και αν μας κουβάλησαν από τις 10:30, πριν ακόμη πάνε και οι σερβιτόροι). Θα γκρίνιαζα που καθίσαμε στον θεό και θέλαμε κιάλια για να δούμε, άλλωστε 8 άτομα με κουπόνια τι ζημιά να κάνουν. Θα γκρίνιαζα για το κάπνισμα, που τι και αν έχει απαγορευτεί, το status του μαγαζιού φαίνεται από το σύννεφο καπνού που αιωρείται πάνω από τα κεφάλια του κόσμου. Θα γκρίνιαζα για το πετρέλαιο που ήπιαμε ("με 20 ευρώ θες και ποτό καθαρό ρε καραμήτρο", σαν να ακούω ήδη φωνές).  Δεν θα γκρινιάξω όμως για αυτά, όσοι με ξέρουν έχουν άλλωστε βαρεθεί να με ακούνε.

Δεν μπορώ όμως να κρατηθώ στην εικόνα του χοντρού με το μουστάκι και το πούρο, και της σαραντάρας με το παλατινέ μαλλί φουσκωμένο από το κομμωτήριο, που αδειάζουν ένα μηνιάτικό μου σε γαρύφαλλα μπροστά στα πόδια του καλλιτέχνη. Και ναι, να δεχτώ τον αυτοδημιούργητο επιχειρηματία, που είπε "να ξεσκάσω λίγο ρε παιδί μου".  Αλλά στα μάτια του χοντρού μεσήλικα με την 20χρονη ξανθιά συνοδό, είδα το λαμόγιο που πριν μερικές μέρες υπέγραφε τις μειώσεις μισθού των υπαλλήλων του, στο μακρύ νυχάκι και στην χρυσή αλυσίδα, είδα τον διευθυντή κάποιας πολεοδομίας που θέλει το "λαδάκι" του για προχώρησει μια υπόθεση, στην τεράστια gucci είδα τα φακελάκια ταλαιπωρημένων ανθρώπων που περιμένουν στην αναμονή για μια επέμβαση, και στο λαμέ κοστούμι πάνω στο οποίο έπεφταν οι στάχτες από το "κουβανέζικο", είδα τον κατασκευαστή που έφτιαξε μια πλατεία για έναν δήμο και την κοστολόγησε όσο ένα ελικοδρόμιο. Και ναι για ένα Σάββατο, έγινα Γερμανός...

Φεύγοντας πήραμε και την απόδειξη (που έπρεπε να την ζητήσουμε), γιατί για την εφορία εμείς ήμασταν πρώτο τραπέζι πίστα, και εμείς πετάγαμε τα λουλούδια...

Υ.Γ. 1 Η φωτό είναι από άλλο μαγαζί, αλλά σας ορκίζομαι το ίδιο έγινε και το Σάββατο (Ελένη περιμένω φωτός)

Υ.Γ 2 Έξω από το μαγαζί ήταν λες και έκανε υπαίθρια έκθεση  η Porsche, η Merecedes και η BMW μαζί. Ειρωνεία: μια Porsche είχε Βουλγάρικες πινακίδες...


Τρίτη 6 Νοεμβρίου 2012

Κυρίες και κύριοι εμείς...

Δευτέρα βράδυ και στο θέατρο Badminton διοργανώνεται μια πολλά υποσχόμενη συναυλία: ο Κώστας Τουρνάς και η ορχήστρα σύγχρονης μουσικής της ΕΡΤ παίζουν γνωστά κομμάτια του καλλιτέχνη και το δίσκο "Απέραντα χωράφια". Μια σημαντική λεπτομέρεια: η παράσταση είναι δωρεάν! Συγκεκριμένα, επαναλαμβάνεται μετά από μια πολύ πετυχημένη πρώτη συναυλία. Ανάμεσα στο κοινό 2 αρθρογράφοι του blog, ο Νίκος και ο Χρήστος.

8:30 το βράδυ και το θέατρο έχει γεμίσει. 8:40 βγαίνει ο Τουρνάς στην σκηνή με τους μουσικούς του και λέει ένα τραγούδι για το καλωσόρισμα. Τέλος τραγουδιού, ο Τουρνάς πιάνει το μικρόφωνο και ανακοινώνει πως η ορχήστρα της ΕΡΤ απεργεί και θα κάνει την παράσταση μόνος του! Απολογείται  στον κόσμο,  που αρχικά νομίζει πως είναι αστείο και εξηγεί πως δεν υπήρχε χρόνος για να ανακοινωθεί η ακύρωση της παράστασης. Ζητάει κατανόηση, δικαιολογεί τους μουσικούς λέγοντας πως έχουν δουλέψει σκληρά για την παράσταση, αλλά αισθάνονται αδικημένοι,  και υπόσχεται πως θα κάνει ότι μπορεί για να ανταμείψει τον κόσμο που ήρθε ως εκεί.

Και έτσι έγινε. Ο 63χρονος Τουρνάς, με τους 4 μουσικούς τους, 2 ώρες στην σκηνή να λέει τραγούδια εκτός προγράμματος, και κάθε τρεις και λίγο να ζητάει την κατανόηση από τον κόσμο. Χωρίς να έχει να κερδίσει τίποτα: η παράσταση ήταν δωρεάν, η φήμη του πλέον είναι θεμελιωμένη και κανείς δεν θα του έδινε άδικο αν έλεγε πως το πρόγραμμα δεν μπορεί να γίνει χωρίς την ορχήστρα.

Στο διάλειμμα και το στο τέλος της παράστασης, οι συζητήσεις στα πηγαδάκια περιστρέφονταν από την απεργία: έπρεπε να απεργήσει η ορχήστρα; Τι θα συνέβαινε αν ήταν επι πληρωμή, αν η ορχήστρα δεν ήταν κάποιου δημόσιου οργανισμού αλλά ιδιωτική; Είμαστε κακεντρεχείς που δεν συμπονούμε τους εργαζόμενους (αφενός δεν πληρώσαμε εισιτήριο, αλλά από την άλλη έχουμε πληρώσει έμμεσα το κόστος της παράστασης από την φορολογία και τα τέλη της ΕΡΤ); Και πολλά άλλα ερωτήματα.

Καταλήξαμε ότι το ζητούμενο ήταν το εξής: με την χτεσινή απόφαση για απεργία, η ορχήστρα της ΕΡΤ κέρδισε ή όχι; Τι βγήκε από την απεργία; Ο κόσμος έμαθε για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι μουσικοί; Το κοινό (και οι πολίτες γενικότερα) συντάσσονται με τα αιτήματα της; Ή όχι; Όσοι από το κοινό γκρίνιαζαν ήταν γκρινιάρηδες ή ο τρόπος δράσης δεν είναι ο καλύτερος; Η απεργία ποιους χτύπησε χτες; Το σύστημα; Το κράτος; Τον υπουργό; Ή το κοινό; Τους φορολογούμενους πολίτες που χρηματοδοτούν την λειτουργία της; Ή δεν ισχύει τίποτα από όλα αυτά; Δεν μάθαμε. Αλλά είδαμε πολύ κόσμο να λέει ότι κακώς πληρώνονται αυτοί οι δημόσιοι υπάλληλοι. Η ερώτηση παραμένει, η ορχήστρα τι κέρδισε από την χτεσινή κίνηση;

Μια σημείωση για το τέλος:

Στα καμαρίνια ο 22 χρονος μαέστρος της ορχήστρας περιφερόταν στεναχωρημένος που δεν έγινε όπως θα έπρεπε η παράσταση. Φαινόταν πως κάποιοι άλλοι είχαν επιβάλει στους μουσικούς να μην παίξουν.




Τρίτη 9 Οκτωβρίου 2012

Η ...βλακεία δεν πέθανε το '73!

Πολύς ντόρος έχει ξεσπάσει για την απόφαση της αστυνομίας να απαγορεύσει τις συναθροίσεις και τις συγκεντρώσεις στους δρόμους από όπου θα περάσει η Μέργκελ. Πολλοί δεν δίστασαν (συμπεριλαμβανομένων και εκπροσώπων κομμάτων) να μιλήσουν για χούντα.

Ξεκίνησα λοιπόν και εγώ να ανταλλάσσω μηνύματα με έναν άγνωστο ο οποίος διατυμπάνιζε πως έχουμε χούντα. Του έστειλα, κάποια στιγμή, το βίντεο από την επίθεση αντιεξουσιαστών στον Watson κατά την ομιλία του στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας ( το βίντεο ξέθαψε ο συν-blogger Mr. Potato Head και βρίσκεται στο τέλος του άρθρου). Ο Watson για όσους δεν γνωρίζουν είναι νομπελίστας βιολόγος που συνέβαλε στην ανακάλυψη του DNA.  Η εν λόγω ομάδα θεώρησε πως κάποια δήλωση του Watson είναι ρατσιστική και με την βία διέκοψε την ομιλία του.

Η απάντηση του συνομιλητή μου, πριν του διευκρινίσω γιατί έγινε η επίθεση, ήταν "δεν καταλαβαίνω τι συγκρίνεις.. τη θεσμοθετημένη βία του κράτους που παραπέμπει σε απολυταρχικά καθεστώτα, με την απερισκέπτη παρατραβηγμένη αντίδραση ορισμένων θερμοκέφαλων νεαρών;" όταν δε του εξήγησα γιατί έγινε η επίθεση απάντησε: "Μπορείς και επιτρέπεται να περιορίσεις την έκφραση ενός φασίστα (ή αν θες οποιουδήποτε διαδίδει το μίσος και την έχθρα) χωρίς να γίνεις και εσύ φασίστας;" Με λίγα λόγια ο συνομιλητής μου, που κραύγαζε για την χούντα, ισχυρίζεται πως μπορείς με φασιστικό τρόπο να στερήσεις το δικαίωμα του λόγου από κάποιον που θεωρείς φασίστα! Και το χειρότερο: ακόμη και στον κατεξοχήν χώρο διακίνησης ιδεών, το Πανεπιστήμιο!

Θα συμφωνήσω, η βία του αντιεξουσιαστή δεν είναι ίδια με την βία του οργάνου του κράτους (δηλ. του αστυνομικού). Όμως αυτός που αποδέχεται την πρώτη μορφή βίας, είναι εξίσου βλάκας και επικίνδυνος με αυτόν που αποδέχεται την τελευταία.

Επίσης είναι δύο φορές βλάκας αυτός που από την μια κραυγάζεις πως η Χούντα δεν τελείωσε το '73 και από την άλλη αποδέχεται την βίαιη στέρηση του δικαιώματος του λόγου, και ειδικά μέσα σε ένα πανεπιστήμιο.

Δυστυχώς διαπιστώνω πως πολύς κόσμος φοράει ιδεολογικές παρωπίδες και αρνείται  να δει την σφαιρική εικόνα μιας κοινωνίας που παρακμάζει. Αν δεν απαλλαγούμε όμως από αυτές, αν δεν αρχίσουμε να συζητάμε με ανθρώπους που έχουν διαφορετική ιδεολογία από εμάς και εάν δεν δούμε από κριτική ματιά πρώτα από όλα τις ίδιες μας τις απόψεις, δεν θα αποκτήσουμε το ανοικτό εκείνο μυαλό που χρειάζεται για να έλθει η αλλαγή.

Γιατί όπως έχουν πει και κάποιοι σοφοί (αυτοί δηλαδή που υπογράφουν αυτό το blog :) ) "η Ελλάδα χρεοκόπησε πρώτα ως κοινωνία"


Τρίτη 25 Σεπτεμβρίου 2012

Τι να πιστέψεις;

Η φωτογραφία είναι τραβηγμένη στην αποβάθρα του ηλεκτρικού στην Ομόνοια 12 το μεσημέρι. Αριστερά η αφίσα καταγγέλλει πως με τις αποσπάσεις το προσωπικό έχει πλέον μειωθεί και δεν επαρκεί. Δεξιά, ο υπεύθυνος του σταθμού απολαμβάνει κουβεντούλα, με εφημερίδα, τσιγάρο (!!!) και φυσικά φραπέ.


Τετάρτη 25 Ιουλίου 2012

Το ΔΟΥ Χαλκίδας καλεί σε μποϋκοτάζ γερμανικών προϊόντων

Σήμερα 25/7 στο ΔΟΥ Χαλκίδας υπήρχε τοιχοκολλημένη στο εσωτερικό του κτιρίου σε 2 σημεία η παρακάτω αφίσα της ένωσης προστασίας καταναλωτών Στερεάς Ελλάδας


Αναρωτιέμαι ποιος είναι ο λόγος που μια δημόσια υπηρεσία δέχεται να υπάρχει μια τέτοια αφίσα στον χώρο της; Θα το δεχόμουν μια κόσμια αφίσα που να παροτρύνει την αγορά ελληνικών προϊόντων προβάλλοντας τα προτερήματα τους και τα οφέλη τους στην οικονομία, αλλά αυτό που είδα μου κάνει τελείως λαϊκίστικο και σίγουρα όχι κάτι που περιμένω να δω σε έναν τέτοιο χώρο.





Κυριακή 22 Ιουλίου 2012

Φταίει μόνο η Αριστερά για την δαιμονοποίηση της επιχειρηματικότητας στην ελληνική κοινωνία;

Πολλοί κατηγορούν την Αριστερά στο σύνολο της ότι δαιμονοποιεί την επιχειρηματικότητα και ότι αυτός είναι ένας από τους λόγους που δεν είμαστε αρκετά ανταγωνιστικοί και παραγωγικοί ως χώρα. Μάλιστα, αυτή η επιχειρηματολογία υιοθετήθηκε ξεκάθαρα από το τωρινό πρωθυπουργό Α. Σαμαρά κατά την πρόσφατη προεκλογική περίοδο σε μια προσπάθεια να μειώσει την εκλογική βάση του ΣΥΡΙΖΑ. Σήμερα αναρωτιέμαι, το βάρος αυτής της κατηγορίας το κουβαλάει μόνο η Αριστερά;

Πέρυσι, σε ένα επαγγελματικό ταξίδι στο Τορόντο του Καναδά, είχα την ευκαιρία να συναντηθώ με πολλούς Έλληνες που τώρα μένουν και εργάζονται στην Βόρεια Αμερική (Καναδά και κυρίως ΗΠΑ). Όλοι είχαν να πουν -με παράπονο- για τις τόσο κοντόφθαλμες επαγγελματικές προσδοκίες του Έλληνα, για το πόσο χαμηλά βάζει τον πήχη ως προς τα επιδιωκόμενα κέρδη ("50-100 χιλ το χρόνο μας φτάνουν") αντί να θέτει στόχους για επιδίωξη εκατομμυρίων. Και όλοι ταυτόχρονα μου έλεγαν για την απουσία επιχειρηματικής κουλτούρας στην Ελλάδα, τουλάχιστον στο μέγεθος που υπάρχει εκεί. Από αυτό το ταξίδι κατάλαβα ξεκάθαρα πόσο περιορισμένα βλέπουμε τα πράγματα στην Ελλάδα (δεν μπορεί μια επιχειρηματική ιδέα να περιορίζεται σε μια καφετέρια ή σε ένα κατάστημα λιανικής). Είναι κάτι που κι εγώ δεν το είχα συνειδητοποιήσει νωρίτερα. Γιατί όμως δεν έχουμε κι εμείς αυτή την επιχειρηματικότητα τόσο διασπαρμένη στην κοινωνία μας;

Η σύντομη απάντηση που δίνεται όταν το θέμα συζητείται σε μια παρέα είναι "φταίει το ΚΚΕ, φταίει η Αριστερά που σηκώνει το δάχτυλο και δείχνει στον πλούσιο ως δυνάστη του λαού. Και έτσι χάνουμε θέσεις εργασίας". Κάπου εκεί αναφέρεται η Pirelli που εκδιώχτηκε από την Ελλάδα λόγω της Αριστεράς και η δράση του ΠΑΜΕ. Να σημειώσω ότι στην Ελλάδα όλοι δηλώνουμε Αριστεροί, κυρίως γιατί το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου κατάφερε να ταυτίσει τον μη-αριστερό με την χούντα. Άρα, οι πιο πολλοί Έλληνες ήθελαν να είναι μικρομεσαίοι με ένα ικανοποιητικό εισόδημα για μια οικογένεια αλλά χωρίς να κυνηγούν το πολύ μεγάλο κέρδος, άρα και την δημιουργία μεγάλων επιχειρήσεων. Όμως φταίει μόνο η Αριστερά και η λεγόμενη "αριστερή ιδεοληψία" για αυτό;

Σε πολλά κείμενα που έχω διαβάσει στην διάρκεια αυτής της κρίσης, πολλοί αποδίδουν την επιτυχία που έχουν οι Βορειοευρωπαίοι και οι Αμερικανοί -μεταξύ άλλων- στην κουλτούρα της κοινωνίας τους και κυρίως στο γεγονός ότι είναι Προτεστάντες. Ενδεικτικά, το έχω διαβάσει σε άρθρα του Απ. Δοξιάδη, σε βιβλίο του Γ. Βαρουφάκη μέχρι και blog post του Α. Καρπετόπουλου. Οι πετυχημένοι του καπιταλισμού λοιπόν φαίνεται να τα πηγαίνουν καλά όχι γιατί είναι μη-αριστεροί αλλά κυρίως γιατί απενοχοποίησαν την απόκτηση πλούτου ως κοινωνία μέσα από την θρησκεία.

Εδώ λοιπόν εντοπίζω μια αντίφαση. Ενώ αποδίδουμε την αποτυχία της Ελλάδας στον καπιταλισμό σε μια πολιτική ιδεολογία, στην αρθρογραφία αποδίδεται η επιτυχία των ξένων στην κουλτούρα και την θρησκεία. Ποια είναι λοιπόν η επίδραση της δικής μας θρησκείας στην αποτυχία της Ελλάδας να εφαρμόσει καπιταλισμό και ελεύθερη οικονομία;

Αυτό που καταλαβαίνω είναι ότι η χριστιανική ελληνορθόδοξη  παράδοση μόνο θετική δεν είναι στην επιχειρηματικότητα και την απόκτηση πλούτου. Αν και η ιστορία έχει πάμπολλες περιπτώσεις που η Εκκλησία μας μια χαρά ασχολήθηκε με την απόκτηση και διαχείριση πλούτου (πλέον πρόσφατη περίπτωση είναι η μονή Βατοπεδίου), η παράδοση μας διδάσκει να είμαστε ταπεινοί, να μην κυνηγούμε το κέρδος, ό,τι συμβεί είναι θέλημα Θεού και άλλα τέτοια. Μόνο για καπιταλιστές και επιχειρηματίες δεν μας προετοιμάζει. Θα μπορέσει να πει κάποιος "ε, δεν είναι ότι είμαστε και τόσο πιστοί χριστιανοί, οι περισσότεροι πάμε μόνο το Πάσχα στην εκκλησία". Ναι, δεν πάμε στην εκκλησία αλλά η εκπαίδευση μας στο σχολείο περιλαμβάνει τα θρησκευτικά ως υποχρεωτικό μάθημα. Δεν τα μαθαίνουμε αυτά στην εκκλησία, αλλά τα αποστηθίζουμε στο σχολείο (ο γραφών έγραψε θρησκευτικά 19 στις  πανελλήνιες του 2000 προκειμένου να σπουδάσει Πληροφορική!). Η ερώτηση μου είναι, θα αποδώσουμε ευθύνες στην θρησκευτική μας κουλτούρα γιατί δεν πετύχαμε να είμαστε ανταγωνιστικοί στον καπιταλισμό; Εγώ λέω ναι. Περιμένω σχόλια για το αντίθετο!

Όταν λοιπόν η ΝΔ, ο κ. Σαμαράς και γενικότερα οι δεξιοί αναζητούν ποιοι φταίνε για την δαιμονοποίηση της επιχειρηματικότητας, θα περιοριστούν μόνο στην Αριστερά; Γιατί οι πολιτευτές της Δεξιάς δεν κοιτούν λίγο στην χριστιανορθόδοξη παράδοση και, για παράδειγμα, στην επίδραση του μάθηματος των θρησκευτικών στην μη καλλιέργεια επιχειρηματικού πνεύματος στα ελληνόπουλα;

Επιπλέον, αν υπάρχει μια πολιτική ιδεολογία που είναι κοντά στην ελληνική Εκκλησία, είναι οι συντηρητικές εκφάνσεις της Δεξιάς. Τουναντίον η Αριστερά είναι αυτή που δεν αποδέχεται την Εκκλησία... Μήπως λοιπόν, τα πολιτικά επιχειρήματα της ΝΔ είναι λίγο υποκριτικά;

Περιμένω απόψεις και αντίθετες απόψεις.

Σάββατο 21 Ιουλίου 2012

Φτύνουν και νομίζουν ότι ψυχαλίζει;

Αυτή η φράση ακούστηκε πολλές φορές όταν ο προπονητής ποδοσφαίρου Ντούσαν Μπάγεβιτς πήγε από την ΑΕΚ στον Ολυμπιακό. Την είχε πει και ο ποδοσφαιριστής  Αλέκος Αλεξανδρής σε  μια τηλεοπτική συνέντευξη.  Που την θυμήθηκα σήμερα;

Η αφορμή ήταν η αναδημοσίευση ενός άρθρου του economist από το toxwni.gr μέσω του olympia.gr. Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Σε blog του economist τονίζεται η χασούρα του ελληνικού δημοσίου από την πρόσφατη πώληση των airbus. Αυτό οφείλεται στην απραξία του δημοσίου να τα πωλήσει γρήγορα όσο είχαν αξία. Λόγω κωλυσιεργίας από το πολιτικό προσωπικό και νόμων που ψήφισε το πολιτικό σύστημα στην προσπάθεια να μην απαξιώνεται η ελληνική περιουσία, τελικά τα αεροπλάνα αφέθηκαν σε ένα υπόστεγο να σαπίζουν και τελικά να πωληθούν κοψοχρονιάς.

Το άρθρο κυκλοφόρησε στα κοινωνικά δίκτυα, μεταφράστηκε από ορισμένα blogs (που σχεδόν πάντα αμελούν να δώσουν το link στο αρχικό blog post) και από το news247.gr. Κάπου εκεί, το μεταφρασμένο blog post του economist φτάνει στο blog olympia.gr και από εκεί κάποιος διαχειριστής από το toxwni.gr το παίρνει copy/paste και το δημοσιεύει. Γιατί λοιπόν ενοχλούμαι;

Για όσους δεν ξέρουν, "το χωνί" είναι μια νέα κυριακάτικη αντι-μνημονιακή εφημερίδα. Μεταξύ των ιδρυτών της είναι ο δημοσιογράφος Μ. Κακλαμάνος και ο αντι-μνημονιακός κομμουνιστής οικονομολόγος Καζάκης (θιασώτης της επιστροφής στη δραχμή). Το δίδυμο είχε ραδιοφωνική εκπομπή στο ράδιο 9 του και έφυγαν καταγγέλλοντας παρέμβαση από την διοίκηση του σταθμού. Όσοι δεν γνωρίζετε τι εστί Καζάκης, είναι από τους ιδρυτές του ΕΠΑΜ (Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο), δηλώνει γνήσιος κομμουνιστής που έφυγε από το ΚΚΕ γιατί είναι δήθεν κομμουνιστές και διακηρύττει την άποψη ότι είμαστε σε Κατοχή, ότι οι δανειστές είναι δυνάστες, ότι το μνημόνιο αποσκοπεί στο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας κλπ. Ως εδώ δεν υπάρχει πρόβλημα. Έχει μερικά πολύ ισχυρά επιχειρήματα και συμβάλει στην επαγρύπνηση του κόσμου.

Το πρόβλημα δημιουργείται το χωνί -που στο banner του γράφει "Είμαστε υπό κατοχή"- δημοσιεύει ταυτόχρονα άρθρα με τίτλο "Το colpo grosso της ληστοσυµµορίας των αποκρατικοποιήσεων" και την ίδια ώρα αναδημοσιεύει άρθρα από τον economist που κριτικάρουν το πολιτικό σύστημα ότι φοβάται να πουλήσει εγκαίρως! Μα τελικά, τι είδους κριτική κάνει αυτή εφημερίδα; Ότι είμαστε σε κατοχή και ξεπουλάμε όσο όσο ή ότι το κράτος δεν κινείται αρκετά γρήγορα στην πώληση περιουσίας;

Για να δούμε λίγο το "γιατί το κράτος δεν πουλάει γρήγορα". Στην κοινή γνώμη, αναφέρονται 2 αιτίες. Πρώτον γιατί η δημόσια περιουσία εξυπηρετεί την κυκλοφορία μαύρου πολιτικού χρήματος (αναφέρεται κυρίως ο ΟΠΑΠ) και δεύτερον γιατί οποιαδήποτε συζήτηση για πώληση προσκρούει στο πολιτικό κόστος, το οποίο συνήθως προκύπτει από τις καταγγελίες της αριστεράς για "ληστοσυμμορια αποκρατικοποιήσεων". Θυμηθείτε τις δηλώσεις του ΣΥΡΙΖΑ στην βουλή. Αυτά λοιπόν αντιλαμβάνομαι ότι φωτογραφίζει ο σχολιογράφος του economist.

Φαντάζομαι λοιπόν, ότι όταν ο διαχειριστής στο χωνί αποφάσισε να βάλει το post από τον economist, θα σκέφτηκε "τι ωραίο κείμενο, κριτικάρει την κυβέρνηση. Να το προωθήσουμε". Αναρωτιέμαι, δεν σκέφτηκε ότι αυτό το άρθρο κριτικάρει τις στείρες αντιπολιτευτικές φωνές που δεν μας αφήνουν να δράσουμε γρήγορα, αυτές που λένε την κυβέρνηση "ληστοσυμμορία των αποκρατικοποιήσεων", άρα και αυτούς τους ίδιους; Τελικά μήπως φτύνουν και νομίζουν ότι ψιχαλίζει;

Σάββατο 30 Ιουνίου 2012

Ο κλασσικός νεοέλληνας ιθαγενής


Περιττή υποσημείωση: Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις δεν είναι συμπτωματική
 
Η έναρξη της συναυλίας έχει προγραμματιστεί στις 21:30. Ο κλασσικός νεοέλληνας ιθαγενής θα προσέλθει με την κουστωδία του γύρω στις 22:00... και βλέπουμε.

Και θα μου πεις σε άψογα νεοελληνικά:
«Για στάσου ρε μεγάλε, τι ζόρι τραβάς εσύ τι ώρα θα έρθει; Ό,τι ώρα γουστάρει θα έρθει, λογαριασμό θα σου δώσει; Είχατε ραντεβού και σε έστησε;»

Απάντηση (σε σκέτα ελληνικά):
Θα μου ήταν παγερά αδιάφορο το τι ώρα θα έρθει (μιας και δεν είχαμε ραντεβού) αν ο νεοέλληνας ιθαγενής δεν είχε τις εξής ενδιαφέρουσες συνήθειες:

  • Καίτοι είναι καθυστερημένος (κυριολεκτικά και μεταφορικά), πιστεύει ακράδαντα ότι πρέπει να βρίσκεται σε μια εξαιρετική θέση (δηλ. αρκετά κοντά στην εξέδρα) για να απολαύσει τη συναυλία όπως του αρμόζει. Για να το πετύχει, εφαρμόζει ευλαβικά το ακόλουθο τρίπτυχο: «Σπρώχνει, σκουντάει, χουφτώνει» όσους συναντά στο διάβα του μέχρις ότου βρει την ιδανική θέση για τον ίδιο και την υπέροχη παρέα του.
  • Ο νεοέλληνας ιθαγενής βαριέται εύκολα. Δεν πρόκειται να περάσει τόσες ώρες στην ίδια θέση! Επαναλαμβάνει λοιπόν ευλαβικά το προηγούμενο τρίπτυχο τουλάχιστον 3-4 φορές για να έχει μια πανοραμική άποψη του θεάματος.
  • Ο νεοέλληνας ιθαγενής δεν έχει έρθει απλώς για να απολαύσει τη συναυλία. Είναι μια 1ης τάξεως ευκαιρία να σχολιάσει ό,τι του έρθει στο ξερό του το κεφάλι με τη γνωστή διακριτικότητα που δε διακρίνει τον ίδιο και την υπέροχη παρέα του. Στην τελική ανάλυση, δε βρίσκεται σε σιωπητήριο για να απαγορεύεται να μιλήσει---τύχη αγαθή σε όσους θα βρίσκονται δίπλα του και θα καταφέρουν να ακούσουν στα διαλείμματα της ακατάσχετης μπουρδολογίας του τμήματα από μερικά τραγούδια.
  • Καλοκαιράκι, ζέστη, πολύωρη συναυλία… ο νεοέλληνας ιθαγενής κάποια στιγμή θα διψάσει. Κάποιος κακεντρεχής θα μπορούσε να παρατηρήσει ότι το γεγονός αυτό πρόκειται να συμβεί με πιθανότητα που τείνει ασυμπτωτικά στη μονάδα, οπότε το αναμενόμενο θα ήταν να είχε προνοήσει a priori να προμηθευτεί νερά/αναψυκτικά/ποτά, αλλά τέτοιες σκέψεις αντιβαίνουν τον κεντρικό πυρήνα της φιλοσοφίας του νεοέλληνα ιθαγενή: «Ζήσε μόνο το τώρα και μην ασχολήσε με ο,τιδήποτε άλλο!». Και αν το καλοσκεφτούμε, γιατί να τα κρατούσε τόσες ώρες στα χέρια του, αφού δεν ξέρει προκαταβολικά πότε και αν θα διψάσει; Όταν έρθει λοιπόν η άγια στιγμή, ακολουθεί ευλαβικά το τρίπτυχό του μέχρις ότου καταφέρει να εντοπίσει το μπαρ/την καντίνα και επιστρέφει με το τρίπτυχο να έχει γίνει πια τετράπτυχο: «Σπρώχνει, σκουντάει, χουφτώνει, πιτσιλάει».
  • Τύχη αγαθή, ξεδιψά. Πού θα πετάξει τα κουτάκια/ποτηράκια/μπουκαλάκια ο νεοέλληνας ιθαγενής; Υπάρχουν 2 σενάρια. Ας αρχίσουμε με το «κακό» σενάριο: Τα πετάει στο έδαφος (και φυσικά, όχι στο σημείο που στέκεται, αλλά αρκετά μακριά για να μην κινδυνεύει να τα πατήσει). Μαλάκας είναι να τα κρατάει στα χέρια του μέχρι το τέλος της συναυλίας; Δε θα μπορεί να απολαύσει τη συναυλία :( :(. Το ίδιο κάνουν και άλλοι εξάλλου. Και στην τελική ανάλυση, τι φταίει αυτός που δεν υπάρχει κάποιος κάδος εδώ κοντά, για την ακρίβεια δίπλα του; Υπάρχει όμως και το «καλό» σενάριο: Να του έδωσαν στο μπαρ/στην καντίνα μια πλαστική σακούλα. Σε αυτή την περίπτωση, μόλις ξεδιψάσει, θα τοποθετήσει πρόχειρα όσα κουτάκια/ποτηράκια/μπουκαλάκια χωράνε μέσα στη σακούλα. Στη συνέχεια, θα πετάξει τη σακούλα στο έδαφος (και φυσικά, όχι στο σημείο που στέκεται, αλλά αρκετά μακριά για να μην κινδυνεύει να τα πατήσει), καθώς και όσα κουτάκια/ποτηράκια/μπουκαλάκια δε χωρέσανε. Βλέπε το προηγούμενο bullet για την εξήγηση της αποκλίνουσας αυτής συμπεριφοράς/τι ζόρι τραβάς στην τελική, μήπως θες να σου τα δώσει να τα κρατήσεις;

Τεχνόπολις, Γκάζι, Συναυλία Σωκράτη Μάλαμα, Παρασκευή 29 Ιουνίου 2012…

Πέμπτη 26 Απριλίου 2012

Αέρας αλλαγής στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο

Σε μια εποχή που όλα φαίνονται να πηγαίνουν στραβά, στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών (Ο.Π.Α) φαίνεται πως κάτι αλλάζει. Μπορεί να είναι κάτι μικρό αλλά από τα μικρά φαίνεται ο αέρας αλλαγής που πνέει τον τελευταίο καιρό στο εκπαιδευτικό αυτό ίδρυμα.

Εδώ και καιρό στο κτίριο όπου στεγάζονται τα μεταπτυχιακά προγράμματα, καθώς και ορισμένα ερευνητικά εργαστήρια και γραμματείες, παρουσιάζονταν προβλήματα με τον ανελκυστήρα. Όχι τίποτα ιδιαίτερο, απλά ο ανελκυστήρας που και που σταματούσε να λειτουργεί, εγκλωβίζοντας όσους τον χρησιμοποιούσαν εκείνη την ώρα.

Τα άτυχα θύματα  δεν είχαν παρά να φωνάξουν μια και και δεν υπάρχει μέσα στον ανελκυστήρα τηλέφωνο έκτακτης ανάγκης. Επομένως ο απεγκλωβισμός τους ήταν θέμα καθαρά τύχης, δηλ. εξαρτώταν από τον όροφο στον οποίο είχαν εγκλωβιστεί, από το αν ήταν  κάποιος σε αυτό τον όροφο, από την ένταση της φωνής τους και άλλους τέτοιους αστάθμητους παράγοντες.

Τα πράγματα άλλαξαν όμως και όπως επιτάσσουν οι καιροί, πάρθηκαν τα απαραίτητα μέτρα. Αυτά της φωτογραφίας. Μικρή παρατήρηση, στον ανελκυστήρα μέσα δεν "πιάνει" σήμα το κινητό. Μην είμαστε όμως αχάριστοι.

 

Σάββατο 21 Απριλίου 2012

Δευτέρα 16 Απριλίου 2012

Συνταξιοδοτικό σύστημα: πεδίο δόξης λαμπρό για αριστερό λαϊκισμό

Παραθέτω μερικά γεγονότα, με την χρονολογική σειρά που τα βίωσα.

1. Διαβάζω ότι ο Μ. Ματσαγγάνης θα είναι υποψήφιος με την ΔημΑρ στην Α Αθήνας από το blog της Παραπολιτικής. Ο blogger προσθέτει μερικά κολακευτικά σχόλια για τον Μ. Ματσαγγάνη.

http://www.parapolitiki.com/2012/04/blog-post_7590.html

Αυτό μου κάνει εντύπωση γιατί στο συγκεκριμένο site, η ΔημΑρ κρίνεται αρνητικά για "λαικισμό" και έντονο ΠΑΣΟΚισμό (που προσωπικά με βρίσκει σύμφωνο). Θυμάμαι όμως ότι έχω ξανακούσει το όνομα του Ματσαγγάνη μέσα στα social media και το συγκρατώ ώστε να βρω περισσότερες πληροφορίες για το άτομο του.

2. Ο Στ. Μάνος της Δράσης εμφανίζεται στο δελτίο ειδήσεων της ΝΕΤ

http://www.youtube.com/watch?v=tcmKqhKWj8E

Το 2ο πράγμα για το οποίο των ρωτά η Στάη είναι η πρόταση του Μάνου να εννίαιο σύστημα συντάξεων, πληρωμή κατευθείαν από το κρατικό προϋπολογισμό σύνταξη ύψους 700 ευρώ στα 67 χρόνια, ανεξαρτήτως φύλλου και επαγγελματικού βίου, χωρίς εισφορές και κρατήσεις. Αν ο εργαζόμενος θέλει μεγαλύτερη σύνταξη, κράτα με δική του πρωτοβουλία λεφτά στην άκρη σε συνεργασία με κάποιο σχετικό οργανισμό (κλαδικό ή ιδιωτικό φορέα). Η πρόταση αντιμετωπίζεται σχεδόν με χλευασμό από την Στάη και ήδη ακούω τις απόψεις φίλων και γονιών (ο Μάνος είναι εκφραστής ακραίου καπιταλισμού, ανοίγει πίσω πόρτα στην ιδιωτική ασφάλεια, διάλυση κοινωνικού κράτους κλπ).

3. Στην εκδήλωση του Π80, ο Μ. Ματσαγγάνης μιλά για την ανάγκη αλλαγής του συνταξιοδοτικού και το πόσο άδικο είναι το υπάρχον σύστημα, πόσο εξυπηρετεί ευγενή ταμεία και δημόσιους υπάλληλους εις βάρος των μισθωτών του ΙΚΑ.

http://www.youtube.com/watch?v=AfdaftoZjtc

Κάπου εκεί αρχίζω και αναρωτιέμαι τι δουλειά έχει ο Ματσαγγάνης στην ΔημΑρ.

4. Βρίσκω μετά από σειρά κλικ (που ξεκίνησαν από tweet), αναλυτικά την άποψη του Μ. Ματσαγγάνη για το συνταξιοδοτικό.

http://booksreview.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=69:2010-02-05-18-42-30&catid=40:-4-2010&Itemid=55

Διαβάζω ότι είναι καθηγητής Κοινωνικής Πολιτικής στην ΑΣΟΕΕ, καταλαβαίνω ότι ασχολείται με το συνταξιοδοτικό πιο επιστημονικά και παραθέτει νούμερα που δείχνουν πόσο άδικο είναι το υπάρχον σύστημα, πόσο εξυπηρετεί συντεχνίες που βρίσκονται κοντά στην εξουσία εις βάρος των μισθωτών . Οι εμπειρίες μου (προσωπικές, γονείς και φίλους) συμφωνούν επί της αρχής: αν θες καλή σύνταξη στην Ελλάδα, δεν πρέπει να παράγεις (άρα να δουλεύεις μισθωτός). Πρέπει να είσαι είτε υπάλληλος ΔΕΚΟ, είτε δημόσιος υπάλληλος, είτε στα υπέροχα αυτά ταμεία που έχουν πρόσβαση στην εξουσία.

Και τι προτείνει ο Ματσαγγάνης; Να υιοθετήσουμε τις αρχέςς των συστημάτων που έχουν οι Δανοί και Σουηδοί. Και λέω δυνατά, "πω πω πόσα χρόνια ακούω ότι θα γίνουμε η Δανία/Σουηδία του Νότου...". Γίνομαι ύποπτος γιατί τα έχω ακούσει τόσες φορές, αλλά κρατάω την ελπίδα να ακούσω κάτι σοβαρό. Διαβάζω με προσοχή τις προτάσεις και ανακαλύπτω ότι επί της αρχής ο Ματασγγάνης προτείνει αυτό που είδα να λέει 10 μέρες πριν ο Στ. Μάνος στην τηλεόραση. Μα γίνεται ο "δεξιός, φιλελεύθερος, καπιταλιστής, αντι-λαικός" Μάνος να προτείνει τα ίδια με τον εκσυγχρονιστή αριστερό Ματσαγγάνη; Είναι ο Μάνος αριστερός και φιλολαϊκός ήο Ματσαγγάνης νεο-φιλελεύθερος. Και αν ναι, ποια είναι ή άποψη της ΔημΑρ; Είναι με τον Ματσαγγάνη (άρα συμπίπτει με τον φιλελεύθερο Μάνο) ή οχι; Και τελικά ο Μάνος τι είναι; Πολλές οι απορίες μου...

5. Μπαίνω στο site της ΔημΑρ και αναζητώ το πρόγραμμα. Δυσκολεύομαι να βρω που είναι οι απόψεις της (θεωρώ λόγω κακής οργάνωσης του περιεχομένου) αλλά τις βρίσκω την μορφή pdf, εδώ

http://www.dimokratikiaristera.gr/images/stories/komma/theseis1odhmar.pdf

από εδώ http://www.dimokratikiaristera.gr/oi-theseis-mas/1o-synedrio-oi-theseis

Ψάχνω τις θέσεις αλλά δεν βρίσκω εκτενές κείμενο που να περιγράφει το συνταξιοδοτικό σύστημα στο οποίο προτείνουν ότι πρέπει να πάμε. Βρίσκω όμως τις βασικές αρχές του Ματσαγγάνη, μόνο στο κομμάτι της εννιαίας κρατικής σύνταξης και κάτι περί κοινωνικές δικαιοσύνης. Τα αγκάθια όμως (ποιοι επωφελούνται σήμερα, ποια είναι η αδικία, πως θα αλλάξει, ποιο είναι το ύψος της σύνταξης που δύναται να δώσει το κράτος, τον φορέα για επιπλέον σύνταξη) δεν τα βλέπω. Διακρίνω όμως την συμβολή του Ματσαγγάνη στο κείμενο. Και μετά αναρωτιέμαι, γιατί κανείς δημοσιογράφος ποτε δεν ρώτησε τον Κουβέλη ποιες είναι οι αλλαγές που προτείνει η ΔημΑρ στο συνταξιοδοτικό; Αν μη τι άλλο, ο κ. Κουβέλης είναι προνομιακός συνομιλητής του συστήματος. Τον έχουν τα τηλεοπτικά κανάλια (MEGA και ΣΚΑΙ σίγουρα), τον ακούω τουλάχιστον μια φορά την βδομάδα στον real-fm στην εκπομπή του Χατζηνικολάου. Παρόλα αυτά την άποψη του για τις συντάξεις δεν τις ξέρω. Ξέρω όμως του Μάνου. Το πρώτο πράγμα που τον ρωτούν και μετά αμέσως κατακρίνουν. Γιατί η ΔημΑρ δεν προμοτάρει τόσο πολύ την υιοθέτηση του Σουηδικού μοντέλου στις συντάξεις. Γιατί ο Μάνος κατακρίνεται από τους σχολιαστές ως μη φιλο-λαϊκός και ο Κουβέλης όχι; Τα ίδια δεν λένε, τουλάχιστον για το συνταξιοδοτικό;

Νομίζω ότι αν τολμήσει η ΔημΑρ να πει ότι οι συντεχνίες επωφελούνται, θα έχει πολιτικό κόστος. Θα χάσει ψήφους από την δεξαμενή ψηφοφόρων που θεωρούν τον εαυτό τους κεντρο-αριστερό. Δείχνει όμως αυτό ακεραιότητα; Δείχνει ειλικρίνια και ελπίδα ότι θα είναι συνέπεις στο πολιτικό τους βίο; Όχι, για μένα δείχνει καιροσκοπισμό. Στα δύσκολα, οι όποιες αποφάσεις παρθούν από την ΔημΑρ να κριθούν στο βωμό του λαικιστικού πολιτικού κόστους. Για αυτό, παρότι δεν έχω αποφασίσει τι θα ψηφίσω, ξέρω τι δεν θα ψηφίσω. Τα κόμματα της αυτοαποκαλούμενης αριστεράς.



Παρασκευή 6 Απριλίου 2012

Ο νόμος ισχύει για όλους;

Παρασκευή 23/4 πλατεία Καλογήρων στην Δάφνη (έξω από το σταθμός του μετρό). Δύο αστυνομικοί της τροχαίας (!!) παρκάρουν το όχημα τους ακριβώς κάτω από την απαγορευτική ταμπέλα για να πάνε στο παρακείμενο Everest....

Ένα απλό, καθημερινό παράδειγμα ότι η εφαρμογή των νόμων στην Ελλάδα είναι επιλεκτική και προαιρετική.


Τετάρτη 18 Ιανουαρίου 2012

Επιστολή προς τον πρύτανη του Ε.Μ.Π

Την Τρίτη 17/1 το Ε.Μ.Π έμεινε κλειστό, κατά κύριο λόγο ως αντίδραση στο μέτρο της εφεδρείας (δείτε την απόφαση εδώ http://t.co/uVRGFmMB). Δεδομένου ότι το μέτρο έχει πλέον καταργηθεί το ακόλουθο email εστάλη στον πρύτανη του Ε.Μ.Π



Αξιότιμε κ. Πρύτανη, Ζητώ προκαταβολικά συγγνώμη που απευθύνομαι σε εσας για μια απόφαση της συγκλήτου στην οποία απείχατε, αλλά μιας και δεν ανήκω στην κοινότητα του ΕΜΠ δυσκολεύομαι να βρω κάποιο τρόπο επικοινωνίας με τα υπόλοιπα μέλη της συγκλήτου.

Ο λόγος που σας γράφω είναι επειδή διαπίστωσα πως με απόφαση σας (της συγκλήτου) το ΕΜΠ θα παραμείνει κλειστό αντιδρώντας στο μέτρο της εφεδρείας. Αναρωτιέμαι ποιο είναι το σκεπτικό αυτής της απόφασης δεδομένου ότι η ίδια η κυβέρνηση δήλωσε πως το μέτρο δεν ήταν πετυχημένο και ως εκ τούτου το εγκαταλείπει.

κ. Πρύτανη, στη δύσκολη περίοδο που διανύουμε ευελπιστώ το πανεπιστήμιο να παίξει ένα καταλυτικό ρόλο για την έξοδο της χώρας από το τούνελ. Αν όντως η σύγκλητος ενός εκ των κορυφαίων ιδρυμάτων της χώρας έχει διαπιστώσει πως οι κυβερνητικές δηλώσεις για το θέμα τις εφεδρείας όχι μόνο δεν εφαρμόζονται αλλά απειλούν και το ελληνικό πανεπιστήμιο, τότε οφείλει να καταγγείλει και να υποδείξει τις συγκεκριμένες ενέργειες. Αν όμως αυτή ήταν μια ενέργεια στα πλαίσια του στείρου "συνδικαλιστικού" αγώνα, τότε βάζει ακόμη ένα στίγμα στην εικόνα του ελληνικού πανεπιστημίου και αποστρέφει τον κόσμο από τα αληθινά προβλήματα του πανεπιστημίου.

κ. Πρύτανη, πιστεύω πως ο κόσμος περιμένει από την ακαδημαϊκή κοινότητα να αναδείξει με την αντικειμενικότητα που διέπει έναν επιστήμονα τα προβλήματα που μας έχουν οδηγήσει ως εδώ και να προτείνει λύσεις σε αυτά. Η ακαδημαϊκή κοινότητα πρέπει να ηγείται ενός κύματος αλλαγής και όχι να σέρνεται πίσω από ένα ρεύμα κομματικοποιημένης, συντεχνιακής και μυωπικής αντίδρασης. Η κοινωνία περιμένει από εμάς και δράση.

Με εκτίμηση
Νίκος Φωτίου Υ.Δ Ο.Π.Α

Δευτέρα 16 Ιανουαρίου 2012

Επιστολή στον δήμαρχο Πειραιά

Επιστολή στον δήμαρχο Πειραιά με αφορμή την αντίδραση του στην κατασκευή monorail που θα διασυνδέει τις πύλες του ΟΛΠ (http://athenstransport.com/2012/01/10/monorail/)

κ. Δήμαρχε

Σαν φοιτητής ήμουν για χρόνια τακτικός χρήστης του λιμανιού του Πειραιά. Όλα αυτά τα χρόνια μας ταλαιπωρούσε η έλλειψη ενός μέσου που να μας πηγαίνει από τον σταθμό του ΗΣΑΠ και του ΟΣΕ στην αποβάθρα του πλοίου μας. Οι μόνοι που ήταν ευτυχισμένοι με αυτή την κατάσταση ήταν οι οδηγοί ταξι που μας έγδυναν για μερικές εκατοντάδες μέτρα. Όση λοιπόν μεγάλη είναι η χαρά που βλέπω ότι επιτέλους δρομολογήθηκε η κατασκευή ενός Monorail, ακόμη πιο μεγάλη είναι η έκπληξη μου διαβάζοντας την δήλωση σας "δεν πρόκειται να δεχθεί την παραχώρηση του λιμανιού σε κάθε λογής συμφέροντα που δρουν και λειτουργούν χωρίς κοινωνική λογοδοσία και διαφάνεια".

 Αν έχετε στοιχεία καταθέστε τα και κάντε τις απαραίτητες ενέργειες ώστε να γίνει επιτέλους αυτό το απολύτως αναγκαίο έργο. Αν όμως κάνετε την κλασική στείρα αντιπολίτευση το κουβαδάκι σας και σε άλλη παραλία. Δεν είναι το λιμάνι τόπος για να εξασκήτε τα μικροκομματικά σας παιχνίδια. Ο κόσμος έχει κουραστεί να παίζετε στις πλάτες του.

 Με εκτίμηση Νίκος Φωτίου

Τρίτη 10 Ιανουαρίου 2012

Όλοι κρύβουν ένα Κίμωνα μέσα τους.

Οι νόμοι στην Ελλάδα είναι για να την πατάνε οι άτυχοι. Ο κύριος της φωτογραφίας δυστυχώς δεν είναι βουλευτής για αυτό αποδέχεται-με πόνο καρδιά-την κλήση αλλά προς θεού όχι την αφαίρεση πινακίδων.