Μπροστά σε αυτό το πόνο, οι άνθρωποι με εξουσία πρέπει να σωπαίνουν, να σκύβουν το κεφάλι, να παρηγορούν, να ζητάνε συγνώμη ακόμη και αν δεν φταίνε, να δημιουργούν ελπίδες. Δεν μπορώ να καταλάβω τι πάστα ανθρώπου είναι αυτός που μπροστά σε τέτοιες στιγμές μιλάει για "τιμωρία Θεού", για την "δικαίωση της δεξιάς", αυτός που κατηγορεί του νεκρούς, αυτός που πιστεύει πως όλα πήγαν καλά και χωρίς κανένα λάθος, αυτός που τάζει διορισμούς, αυτός που υπόσχεται γκρέμισμα σπιτιών. Αυτός που βάζει την καριέρα του πάνω από τον πόνο του γονιού που χάνει το παιδί του.
Με την απειροελάχιστη πολίτικη ορθότητα που μου έχει απομένει θέλω να πω στον Αμβρόσιο, στον Άδωνη, στον Τόσκα, στον Κουρουμπλή, στον Σπρίτζη, στον Σκουρλέτη: "σκατά στον τάφο σας ξεφτιλισμένοι". Ακόμη σε όλους αυτούς που θα τους στηρίξουν: "ζώα ήσασταν, ζώα είσαστε και ζώα θα παραμείνετε"
