Κυριακή 20 Φεβρουαρίου 2011

Ποδοσφαιρική και κοινωνική σαπίλα

Αχιλέας Μπέος, Μάκης Ψωμιάδης, Βαγγέλης Μαρινάκης... και πόσοι άλλοι λιγότερο γνωστοί. Συμπεριφέρονται σαν νέο-γκάγκστερ. Αυτοί ηγούνται "αθλητικών" σωματείων. Στην κερκίδα ο Αντ. Σαμαράς, ο Ανδρ. Λοβέρδος, ο Γιακουμάτος, και πόσοι άλλοι που μετέχουν στην πολιτική ηγεσία. Φυσικά παρέα με τους τηλε-δημοσιογράφους των καθεστωτικών ΜΜΕ. Πρωτοσέλιδα εμετικά, πληρωμένα.

Φωνές από τους αδικημένους. Οι θιγμένοι δηλώνουν "αρκετά, δεν πάει άλλο", ξεχνώντας ότι η δική τους ομάδα επίσης αδικεί τους πιο αδύναμους.

Η μάζα εξοργισμένη. "¨Που θα πάει, θα έρθει η ώρα που θα σας κάνουμε τα ίδια, και χειρότερα...". Το επόμενο χρονικό διάστημα ακολουθεί σειρά αναμετρήσεων μεταξύ ΟΣΦΠ-ΠΑΟ σε διάφορα αθλήματα. Για την σφαγή που ακολουθήσει, θα κατηγορήσει κανείς την "ηγεσία" για ηθική αυτουργία; Η' θα φταίνε μόνο οι "μπαχαλάκηδες";

Κοινωνία σε σήψη.

Σάββατο 5 Φεβρουαρίου 2011

Η Οδύσσεια ενός οδηγού-και ενός πεζού...

Σαν βγεις στον πηγαιμό για το ...σπίτι σου να εύχεσαι οδηγούς μην συναντήσεις....

Αγαπητέ οδηγέ,

Είσαι περήφανος από την φύση σου, αλλά να ξέρεις πως δεν είναι ντροπή να οδηγάς στην αριστερή λωρίδα στην εθνική, ειδικά αν πηγαίνεις με 90.

Έκτακτη ανάγκη δεν είναι όταν βιάζεσαι να πας σπίτι σου,  ούτε όταν βαριέσαι να περιμένεις στο μποτιλιάρισμα. Έκτακτη ανάγκη είναι όταν το ασθενοφόρο πρέπει να φτάσει στο σημείο ενός ατυχήματος. Και επειδή κατά κανόνα δεν οδηγάς ασθενοφόρο, μην κίνησε στην λωρίδα έκτακτης ανάγκης.

Οι θέσεις αναπήρων δεν προορίζονται για εγκεφαλικά αναπήρους, βλάκες ή καθυστερημένους. Οι μπάρες των αναπήρων δεν βρίσκονται εκεί για να βοηθήσουν το αυτοκίνητο σου να ανέβει στο πεζοδρόμιο. Οι θέσεις για τις εγκύους δεν είναι για αυτούς που κάποια στιγμή στο μέλλον έχουν σκοπό να κάνουν ένα παιδί. Για αυτό μην παρκάρεις εκεί.

Ο λεωφορειόδρομος δεν είναι ένα κομμάτι του δρόμου όπου μπορείς να σταματήσεις για να περιμένεις τον φίλο σου ή να πάρεις τσιγάρα από το περίπτερο. Γενικά είναι κομμάτι του δρόμου όπου εσύ δεν έχεις καμία δουλειά.

Στο κόκκινο φανάρι όταν πατάς πάνω στην διάβαση πεζών,  το πράσινο δεν θα ανάψει πιο γρήγορα. Για αυτό σταμάτα 1 μέτρο πίσω.

Στο κέντρο της Αθήνας μπορείς να πας και με το μετρό. Το ξέρω αγόρασες καινούργιο τζιπ, αλλά δεν χρειάζεται να μου το μοστράρεις παρκαρισμένο στη δεξιά λωρίδα της Πανεπιστημίου.

Το σήμα με το κόκκινο Χ σε μπλε φόντο, σημαίνει ότι δεν μπορείς να σταματήσεις εκεί. Επειδή έχεις ανάψει τα αλάρμ, δεν σημαίνει ότι μπορείς να κλείσεις το ένα ρεύμα της Βουλιαγμένης. Το ξέρω δεν πρόκειται να έρθει κάποιος αστυνομικός να σου πει κάτι, αλλά είναι ενοχλητικό για όλους τους άλλους.

Ο δρόμος κάτω από το σπίτι σου δεν σου ανήκει. Για αυτό μην βάζεις καρέκλες, πέτρες, τούβλα ή ότι άλλο βρεις για να σου κρατάει την θέση να παρκάρεις.

Κατά κύριο λόγο στους ανθρώπους δεν αρέσει εκεί που κάθονται να ακούν στο τέρμα Τερζή, Καρρά, Tiesto ή εξατμίσεις που κάνουν σαν τρυπάνια.

Με εκτίμηση,
Κούκος

Πέμπτη 3 Φεβρουαρίου 2011

Περί Απεργιών & Κινητοποιήσεων στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς

Εγκαινιάζοντας αυτό το blog (που προς το παρόν γνωρίζουν «3 και ο κούκος», όπως εύγλωττα αποτυπώνεται στον τίτλο του ;-)), θα καταπιαστώ με ένα θέμα της επικαιρότητας:
Ρίχνοντας μια ματιά στο http://apergia.gr/index.php?option=com_gcalendar&view=google&Itemid=206 διαπιστώνω ότι από τα μέσα Δεκεμβρίου (όπου και ενημερώνεται αυτό το site) δεν υπάρχει ούτε μια εβδομάδα που τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς (ΜΜΜ) στην Αθήνα να έχουν λειτουργήσει Δευτέρα-Παρασκευή αδιαλείπτως. Βεβαίως, για όσους κατοικούν στο κλεινόν άστυ η επίκληση στην πηγή (εν προκειμένω, στο site) είναι μάλλον περιττή. Οι απεργιακές κινητοποιήσεις και οι στάσεις εργασίας στα ΜΜΜ είναι ένα καθημερινό φαινόμενο (που δεν ξεκίνησε το Δεκέμβρη του 2010), μετατρέποντας από καιρού εις καιρόν τις μετακινήσεις σε μια οδύσσεια χωρίς την πιθανότητα για ένα τέλος εφάμιλλο με αυτό του ομηρικού έπους.
Δε θα εξετάσω τα αίτια για τις επαναλαμβανόμενες κινητοποιήσεις. Θα κάνω την (ακραία;) υπόθεση εργασίας ότι όλα τα αιτήματα του κλάδου είναι απολύτως δίκαια και πρέπει να ικανοποιηθούν μέχρι κεραίας.
Ακολουθούν 2 ρητορικές ερωτήσεις: Δεδομένης της ταλαιπωρίας του επιβατικού κοινού όλο αυτό το διάστημα, πόσοι στέκονται (πια;) αλληλέγγυοι στα αιτήματα του κλάδου; Σε ποια άλλη χώρα της Ευρώπης πραγματοποιούνται με αντίστοιχους ρυθμούς απεργίες/ στάσεις εργασίας/ κινητοποιήσεις στα ΜΜΜ ;
ΥΓ: Κανονικά το 1ο post του blog θα έπρεπε να ήταν αφιερωμένο στο ποιοι είμαστε και στο τι σκοπεύουμε να δημοσιεύουμε. Οψόμεθα και για τα 2. ;-)